Sleutels

Welke sleutel kan je hart openen?

 

Deze bos sleutels staan symbool voor het openen van het gesloten hart. Wie krijgt er de sleutel, wanneer geef je deze af en welke sleutel past er op jouw hart? Onderstaand verhaal gebruiken we dikwijls als metafoor.

 

Het verhaal van de poort van mijn hart 

Ik heb een hart, net als iedereen. Mijn hart heeft een dikke poort met een stoere schildwacht ervoor. Ik ben degene die tegen hem zegt wanneer hij de poort moet openen of sluiten. In het begin van mijn leven stond de poort nog vaak open. Ik voelde me veilig bij mijn moeder, ze glimlachte naar me en knuffelde me. Ik lachte terug en er kwamen ook anderen aan wie ik mijn lach liet zien. Ik hoorde erbij en dat was fijn. Van mij mocht de schildwacht deze mensen binnen laten in mijn hart. 

Maar in de loop van mijn leven kwam ik soms mensen tegen die niet zo aardig waren en dan moest de schildwacht de poort sluiten. Als dat voor jou ook zo is, dan weet je hoe je de poort snel dicht kunt gooien en zorg je dat de scharnieren goed werken. Misschien heb jij, net zoals ik, meegemaakt dat je hart flink gekwetst werd. Het kan zijn dat je het vertrouwen in je beste vriend verloren bent, je ouders uit elkaar gegaan zijn, je ineens moest verhuizen terwijl je dat niet wilde of er is iemand doodgegaan van wie je houdt. Je kunt in je hart een heleboel voelen: boosheid om wat er gebeurd is, verdriet omdat die ander er niet meer is of het gevoel hebben behoorlijk in de steek te zijn gelaten. 

Bij mij is het vaak een warboel vanbinnen. Mijn schildwacht weet dan niet meer wat hij moet doen. Misschien heb jij net zoals ik, tegen je schildwacht gezegd: ‘Houd die poort maar op slot, want het doet te veel pijn wanneer die ander me weer teleurstelt of in de steek laat.’  Maar weet je wat zo gek is? Als je zorgt dat de poort op slot blijft en je geen pijn meer voelt, dan is het leven minder leuk. Want vreugde en verdriet horen bij elkaar. Het meeste verdriet heb je om de dingen die je fijn hebt gevonden en die mooi zijn geweest. Je kunt zelf kiezen of je de ophaalbrug omhoog of omlaag doet en de poort van je hart opent of sluit, ook al geeft dat risico. Je kunt herinneringen ophalen, denken aan de mooie dingen, ook al was er soms ruzie of verdriet. 

Die mooie herinneringen bewaar je in je hart. Niemand kan ze van je afnemen. Ze zijn van jou. Open de poort van je hart; niet altijd maar altijd opnieuw.

 

Riet Fiddelaers-Jaspers