De roze olifant

De roze olifant…

 

Een roze olifant staat parmantig midden in de therapiekamer. ‘Wat een mooi beestje is het toch’, zegt mijn cliënt. 

‘Wat is er mooi aan’ is mijn wedervraag? ‘Mooi roze, vriendelijk, grappig’.

 

Eerder hebben we de olifant al als symbool van het verlies van gezondheid in de kamer gezet. De poging om je leven weer in te richten zoals het was voordat je ziek werd, kan voelen als het proberen te negeren van een olifant die de hele kamer vult.

Of zelfs proberen die olifant in de kast terug te stoppen zodat niemand deze ziet. Zeker jij zelf niet. 

 

En juist dat kost ontzettend veel energie. Probeer die kastdeurtjes maar eens dicht en op slot te houden als je daar een olifant in probeert te stoppen 😉

 

Wat is er dan mooi aan het verlies van je gezondheid? Het is een pittige vraag. ik zie het aan de verwarring die dat in eerste instantie oproept bij mijn cliënt. 

En toch komen we samen uit bij het feit dat ze nu meer bij haar gezin kan zijn. Meer voor haar ouders kan betekenen. Meer tijd heeft voor ontwikkeling.

 

Proberen je leven weer zo in te richten zoals het was, kan voelen als een strijd met jezelf omdat je simpelweg minder kunt. (De roze olifant die je probeert te negeren).

Maar als je ‘m kunt zien, dan kan er ruimte komen voor de gevoelens en gedachten rondom het verlies.

 

Vervolgens kan er ruimte ontstaan om waardevolle keuzes te maken. Voor jezelf.