Een krachtige man vraagt hulp.
Hij komt binnen en vertelt dat hij vastloopt.
Er gebeurt veel in zijn hoofd.
‘Ik ben impulsief en neem besluiten waar ik later spijt van heb.’
Het triggert bij zijn partner en hemzelf veel oud zeer.
De angst om elkaar kwijt te raken is groot.
Het is de dans van het hoofd en het hart.
Zijn komst is de eerste stap op weg naar ontdekkingen die kunnen ontwikkelen wat ingewikkeld is gebleven.
In een sfeer waarin het onbenoembare benoemd mag worden, is plek voor zijn verhaal.
Er is veel aan de hand, maar hij moet door, zoals hij geleerd heeft. Een andere weg is nog niet bekend. Er is nog geen weten van een stroom die aan het oog wordt onttrokken.
Mannen hebben moeite woorden te geven aan hun gevoelens, omdat zij die niet geleerd hebben.
Wees gerust, ze voelen wel. Ze maken zich zorgen. Zij zijn er koning in.
Als we zijn ouderlijk gezin en familie bespreken, ziet hij daar eerst het nut niet van in. Dat heeft hij vaker besproken en bekeken. Maar dan ineens krijgt hij een inzicht. Hij is verrast, maar de weerstand is nog niet meteen weg. Dat hoeft ook niet. Hij heeft tijd nodig om het inzicht tot zich te nemen en er zijn weg in te vinden. In de weken erna pellen we laagjes af, zodat het zicht wordt verdiept op een weg die leidt tot persoonlijke groei en een grotere autonomie.
Het is elke keer weer een voorrecht om erbij te mogen zijn als inzichten zich openbaren en tranen het zicht schoonspoelen. Niet zelden raakt het mijzelf, want dat is nodig als ik er wil zijn op momenten dat de ander geraakt wordt. In die verbinding kan moeten willen worden.
Sade – King of Sorrow
